Vandag gaan ek weer van my gedigte plaas. Hoop julle hou daarvan:
Momentopname
Ek loer
na die wêred
deur jou
groot, ronde oog.
Jy is
'n verlengstuk van myself
my arm
my
sig (oë)
Beeldskoonmooi
is jy
swart en
vaartbelyn
Saam is
ons eersugtige strewe
om ten
alle tye
onkreukbaar
eerlik te wees.
Ons
Nemesis* om alles
nakend
onverbloem
onbedek
te weerspieël…
Jy is
my sanctum*
waaragter
ek wegkruip.
In ons
sancta simplicitas*
ons wêreldse holisme
ons stiksienige eenvoud
skep
ons soms 'n mirakelspel
van
lig, kleur, emosies.
'n
Boedel vol kiekies
om
bewaar te word
vir 'n
nageslag
wat nog
hul première* moet doen...
Notas:
Nemesis - straf, geregtigheid
Sanctum - heilige plek
Sancta simplicitas - heilige onwetenheid,
eenvoud, onskuld
Première - eerste vertoning
Die Hiernamaals
August 5, 2013 at 4:02pm
Die Hiernamaals
As ek perdalkies
eendag in die hemel kom,
en die liewe Vader
gee my een enkele wens,
sal ek vir 'n boekwinkel vra!
Dit sal nie sommer
'n hierjy ene wees nie!
O nee,
dit moet wees
min of meer soos
Exclusive books of Wordsworths.
Net baie, baie, baie grênder!
Ek sal vra vir sagte
leerbanke en stoele
EN
'n Lazy Boy..
net vir my...
Een van daais waar mens
net knoppies druk en
die stoel doen alles.
Dan kan ek heeldag
kaalvoet
óf in my sokkies
langbeen uitgestrek sit
met 'n boek in die hand,
óf ek kan stadig tussen die rye met duisende boeke dwaal en luier
hulle uit die rakke haal
aanraak
die tekstuur van die papier
die leer waarmee hul gebind is
in my hande voel
die reuk inadem
die mistiek van hul stories aanvoel
beleef
herleef
Die deure sal vir almal oop wees
dié wat soos ek
lief is vir lees
Ook vir dié wat net prentjies wil kyk
óf sommer net wil gesels
Geen "Toegang voorbehou"-bordjie
sal iemand keer
om saam te kuier
in my hiernamaalse boekwinkel nie
Ontspanne sal ons
koppies koffie of tee in die hand
heerlik kwetter en kuier...
En Liewe Jesus?
Hy sal ons met 'n glimlag
sag en liefderik
dophou
en dalkies soms wonder
wat hom besiel het
om ons hoegenaamd
deur die poorte te laat...
Theresa Potgieter
Walvisbaai
Dinsdag 22 Aug 2010
The Namib may not be everybody's idea of Utopia,
but hundreds of creatures
call this desolated piece
of nothingness
home
For thousands of animals and insects
it is an incomparable beacon-
Stretching flats and dunes of desert;
measuring hundreds and hundreds of kilometers...
After months
of drought,
thirst and hunger,
storm clouds will suddenly
gather in the sky
and at the end of the day
as night starts to fall,
the rains start
to wash down in showers;
restoring life to the desert.
Like a tortoise emerging from its shell
plants and creatures emerge
to enjoy the God-given salvation
A fews days later
after months of monochrome landscaping,
the desert slyly,
at its edges,
reveals
patches of green....
A scorched earth reborn...
As ek perdalkies
eendag in die hemel kom,
en die liewe Vader
gee my een enkele wens,
sal ek vir 'n boekwinkel vra!
Dit sal nie sommer
'n hierjy ene wees nie!
O nee,
dit moet wees
min of meer soos
Exclusive books of Wordsworths.
Net baie, baie, baie grênder!
Ek sal vra vir sagte
leerbanke en stoele
EN
'n Lazy Boy..
net vir my...
Een van daais waar mens
net knoppies druk en
die stoel doen alles.
Dan kan ek heeldag
kaalvoet
óf in my sokkies
langbeen uitgestrek sit
met 'n boek in die hand,
óf ek kan stadig tussen die rye met duisende boeke dwaal en luier
hulle uit die rakke haal
aanraak
die tekstuur van die papier
die leer waarmee hul gebind is
in my hande voel
die reuk inadem
die mistiek van hul stories aanvoel
beleef
herleef
Die deure sal vir almal oop wees
dié wat soos ek
lief is vir lees
Ook vir dié wat net prentjies wil kyk
óf sommer net wil gesels
Geen "Toegang voorbehou"-bordjie
sal iemand keer
om saam te kuier
in my hiernamaalse boekwinkel nie
Ontspanne sal ons
koppies koffie of tee in die hand
heerlik kwetter en kuier...
En Liewe Jesus?
Hy sal ons met 'n glimlag
sag en liefderik
dophou
en dalkies soms wonder
wat hom besiel het
om ons hoegenaamd
deur die poorte te laat...
Theresa Potgieter
Walvisbaai
Dinsdag 22 Aug 2010
The Namib
August 24, 2013 at 5:45pm
The Namib: The resurrection of a desertThe Namib may not be everybody's idea of Utopia,
but hundreds of creatures
call this desolated piece
of nothingness
home
For thousands of animals and insects
it is an incomparable beacon-
Stretching flats and dunes of desert;
measuring hundreds and hundreds of kilometers...
After months
of drought,
thirst and hunger,
storm clouds will suddenly
gather in the sky
and at the end of the day
as night starts to fall,
the rains start
to wash down in showers;
restoring life to the desert.
Like a tortoise emerging from its shell
plants and creatures emerge
to enjoy the God-given salvation
A fews days later
after months of monochrome landscaping,
the desert slyly,
at its edges,
reveals
patches of green....
A scorched earth reborn...
Dankie dat julle gelees het.
Tot volgende keer
Theresa
No comments:
Post a Comment