Dis vandag Vrouedag en daarom plaas ek hierdie gedig wat ek oor my ma geskryf het.

MA

Jy kyk na my uit die mooi houtraam

met die blou passé-partout om jou foto.

Die kyk in jou oë is deurdringend,

asof jy steeds weet wat ek dink.

Ek het vanoggend  

‘n wit katjiepiering in die tuin gepluk;

dit in ‘n ou blou botteltjie langs jou foto kom sit.

Dis vandag Moedersdag.  

More jou verjaarsdag -

jou sewende  weg van ons!

Ek dink nog baie aan jou

Jy wat nooit gepraat het nie

Eerste Wêreldoorlogbaba

Jong meisie tydens die tweede

Ek wonder en

wil  steeds meer weet

van jou kinderjare as weeskind,

jou jongmeisielewe,

wat jou laat besluit het om te emigreer

uit ‘n verwoeste Duitsland

na ‘n woeste land in die suide…

Ek wil jou so graag vra of jy as kind

ook soms alleen gevoel het .

gedink het dat niemand jou verstaan nie,

nooit regtig na jou geluister het nie

en dat niemand jou ooit regtig wou hê nie.

As ek voor jou foto staan

kyk ek  in jou oë

                 leë oë.

Jy was toe al siek!

Die Parkinsons onmiskenbaar afgeëts

op jou eens passievolle gesig…

Ek sien jou in my geestesoog  

afstap met die paadjie na die dam,

deur die donker bos bloekombome

met hul spierwit stamme en dongroen blare

afgeëts teen die blou winterslug

tussen die laning dennebome deur

op die klippaadjie vol dennebolle en naalde.

Ek sien jou halpad rus op die omgevalle wilgerboom se stam.

terugkom oor die damwal  

onder die Akasiabome deur met hul geel blommetjies.

In ons huis was jy alomteenwoordig.

In die stomende koppie koffie wat my soggens

met ‘n gerusstellende sekerheid begroet het;

in die onmiskenbare patroontjie van die

gehekelde tafeldoek en doilies;

in die rytjie skulpe in die badkamer

wat jou verweerde hande

met soveel liefde en teerheid versamel het.

Jou portret is vandag my herinnering

om na te kyk en te onthou

Elke herinnering weggebêre in sy eie raam

agter ‘n glas van onbereikbaarheid

Die stof van baie jare se vergeet

lê oor elke glas

Wagtend om afgestof te word

Sodat ek kan lag met ‘n traan

En met nuwe onthou kan kyk na gister en eergister

Maar om nooit weer teruggekry te word nie

Mamma,

daar is nog soveel wat ek  wou weet

                                 wat ek jou wou vra

                                 wat ek vir  jou wil vertel…

Nou is dit te laat

Vir ons het die uurglas leeggeloop…

Die herinneringe aan daardie dae

sal soos papierdun viooltjieblare

altyd in my geheue bewaar bly…

'n Lieflike Vrouedag vir elkeen van julle

Groetnis

Theresa